Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας

Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο έπεσα πάνω σε μία πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα, μάλιστα πολύ κατατοπιστική για την ελληνική πραγματικότητα.
Πρόκειται για το Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας - Ιndex of Economic Freedom, ο οποίος δημοσιεύεται κάθε χρόνο από τις Heritage Foundation & Wall Street Journal.
Σε αυτή λοιπόν την κατάταξη τερματίζουμε 94οι και καταιδρωμένοι!

Οι παράμετροι που συμψηφίζονται είναι:

* Η επιχειρησιακή ελευθερία είναι η δυνατότητα να δημιουργηθεί, να χρησιμοποιηθεί, και να κλειθεί μια επιχείρηση γρήγορα και εύκολα. Οι φορτικοί, περιττοί ρυθμιστικοί κανόνες είναι τα επιβλαβέστερα εμπόδια στην επιχειρησιακή ελευθερία.
* Η εμπορική ελευθερία είναι ένα σύνθετο μέτρο της απουσίας δασμολογικοου και δασμολογικών εμποδίων που έχουν επιπτώσεις στις εισαγωγές και τις εξαγωγές των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών.
* Η νομισματική ελευθερία συνδυάζει ένα μέτρο της σταθερότητας τιμών με μια αξιολόγηση των ελέγχων τιμών. Και οι έλεγχοι πληθωρισμού και τιμών διαστρεβλώνουν τη δραστηριότητα αγοράς. Η σταθερότητα τιμών χωρίς μικροοικονομική επέμβαση είναι το ιδανικό κράτος για την ελεύθερη αγορά.
* Η ελευθερία από την κυβέρνηση καθορίζεται για να περιλάβει όλη την κυβέρνηση δαπάνη-συμπεριλαμβανομένου της κατανάλωσης και μεταφορά-και τις κρατικές επιχειρήσεις. Ιδανικά, το κράτος θα παράσχει μόνο στα αληθινά δημόσια αγαθά, ένα απόλυτο ελάχιστο των δαπανών.
* Η φορολογική ελευθερία είναι ένα μέτρο του φορτίου της κυβέρνησης από την πλευρά εισοδήματος. Περιλαμβάνει και τη φορολογική επιβάρυνση από την άποψη του κορυφαίου φορολογικού ποσοστού στο εισόδημα (μεμονωμένος και εταιρικός χωριστά) και το γενικό ποσό φορολογικών εσόδων ως μερίδα του ΑΕΠ.
* Τα δικαιώματα ιδιοκτησιών είναι μια αξιολόγηση της δυνατότητας των ατόμων να συσσωρεύσουν την ιδιωτική ιδιοκτησία, που εξασφαλίζεται από τους σαφείς νόμους που επιβάλλονται πλήρως από το κράτος.
* Η ελευθερία επένδυσης είναι μια αξιολόγηση της ελεύθερης ροής του κεφαλαίου, ειδικά ξένο κεφάλαιο.
* Η οικονομική ελευθερία είναι ένα μέτρο της ασφάλειας κατάθεσης καθώς επίσης και της ανεξαρτησίας από τον κυβερνητικό έλεγχο. Η κρατική ιδιοκτησία των τραπεζών και άλλων οικονομικών οργάνων όπως ο ασφαλιστής και οι κύριες αγορές είναι ένα ανεπαρκές φορτίο, και το πολιτικό favoritism δεν έχει καμία θέση σε μια ελεύθερη κύρια αγορά.
* Η ελευθερία από τη δωροδοκία είναι βασισμένη στα ποσοτικά στοιχεία που αξιολογούν την αντίληψη για τη δωροδοκία στο επιχειρησιακό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων κυβερνητικής νομικής, δικαστικής, και διοικητικής δωροδοκίας.
* Η ελευθερία εργασίας είναι ένα σύνθετο μέτρο της δυνατότητας των εργαζομένων και των επιχειρήσεων για να αλληλεπιδράσει χωρίς περιορισμό από το κράτος."

Δυστυχώς, αυτή είναι το βαθύ ελληνικό, γραφειοκρατικό, αργόστροφο, κομματικό κράτος του οποίου την επανίδρυση μας είχαν υποσχεθεί.
Αλλά βλέπετε οι κουμπαριές και τα δομημένα ομόλογα έχουν μεγαλύτερη πέραση...

Και όποιος βιάστηκε να πει ότι αυτό δεν αποτελέι παρά ένα καθαρά τεχνοκρατικό δείκτη, αποθέωση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της ελαστικής εργασίας, τον παραπέμπω στον πίνακα, να δει που βρίσκονται οι Βόρειες χώρες με το Σκανδιναβικό μοντέλο της Σοσιαλδημοκρατίας ή ακόμα, η εργατική Βραζιλία του Λούλα, σύμμαχο του συντρόφου Τσάβεζ.

Κρίμα, όμως, που δε βρήκα στοιχεία προηγούμενων ετών να συγκρίνω με την Ελλάδα του εκσυγχρονισμού....